توکیو چگونه پایتخت مد آسیا شد؟

ژاپن همیشه مقصد کسانی بوده که برای سفر به دل مانگا، مدیتیشن و سوشی های دلچسب چمدانهایشان را می بستند و عازم سفر می شدند. اما در همین لحظه از قرن 21 میلادی، جاذبه ی دیگری هم وجود دارد و آن چیزی نیست جز مقصدی به نام پایتخت مد آسیا. در این مجموعه مقاله می خواهیم به جاهایی از تاریخ هنری و فرهنگی پوشاک ژاپن سفر کنیم که باعث شدند توکیو، به عنوان پایتخت مد آسیا شناخته شود.

این مطلب در دسته بندی دسته‌بندی نشده و در وبسایت بک استیج - پشت صحنه دنیای مد نوشته شده. با ما همراه باشید.

سکوی اول:همه چیز درباره ی کیمونو

کلمه کیمونو که به معنای چیزی برای پوشیدن است، اولین بار از دربار کشور چین به عنوان پیشکش وارد دربار ژاپن شد. این پوشش طی مدت کوتاهی به قدری محبوبیت پیدا کرد که توانست به پوشش همگانی مردم تبدیل شود. به مرور زمان کیمونو بین مردم خواستنی تر شد تا جایی که به عنوان لباس ملی ژاپن انتخاب شد. مرد و زن از هر سنی کیمونو می پوشیدند و این موضوع باعث جلوگیری از غلبه ی پوشش غرب بر این سرزمین شد.

البته این به معنای یکی بودن همه ی لباسها نبود بلکه تفاوت های زیادی میان کیمونوی مردان و زنان و افراد سلطنتی و دیگر اقشار جامعه وجود داشت. برای مثال کیمونوهای سلطنتی از ابریشم خالص تهیه می شدند یا طرح و نقش هایی از نقاشی ژاپنی داشتند.

کیمونو در اصل فراتر از پوشش ملی این سرزمین است و نمادی از زندگی همراه با شادی، طول عمر و خوش شانسی می باشد به همین دلیل با گذشت سالیان متمادی، ژاپنی ها هنوز به این لباس وفادارند.

سکوی دوم: کیمونو و تصویرگران پاریسی

طراحان پاریسی اولین کسانی بودند که به فرم و زیبایی محصور کننده ی کیمونو پی بردند. آنها از 1910 شروع به تصویرگری از کیمونوها و هنر ژاپن کردند. اولین نقاشی های این تصویرگران در نشریه  ukiyo-e چاپ شد و مخاطبان زیادی پیدا کرد. از این زمان به بعد در کمد هر زن اروپایی یا آمریکایی یک کیمونوی خیره کننده وجود داشت و همین موضوع باعث شد نگاه هنرمندان به طرف هنرغنی و دیرینه ی ژاپن به عنوان منبع الهام برگردد.

سکوی سوم: کیمونو به عنوان منبع الهام طراحان

کیمونو کم کم منبع الهام طراحان زیادی شد. این لحظه جایی بود که توکیو مسیر خود را برای پایتخت مد دنیا شدن، شروع کرد. با بهتر شدن اوضاع کلی ژاپن بعد از بحران جنگ، زمان این رسیده بود که خلاقیت جوانهای ژاپنی در معرض دید دنیا قرار بگیرد. ایسی میاکه که در اواخر دهه ی 1970 میلادی وارد دنیای فشن شد، با خلاق تر کردن سبک لایه لایه ژاپنی و تبدیل آن به نوع جدیدترش لباسهایی الهام گرفته از اوریگامی و کیمونو خلق کرد که علاقه مندان زیادی پیدا کرد.

سکوی چهارم: وفاداری به اصل هنر ژاپنی

مکتب ژاپن یکی از مکاتبی است که به دلیل پایبندی به اصول و ارزشهای فرهنگ خود توانست سبک منحصر به فردی را در دنیای هنر متولد کند. توجه به عمق اصالت واندیشه ،اهمیت به انسان و انسانیت، تعامل انسان با زندگی و انسان با فلسفه ی هنر از مواردی هستند که هنرمندان و صنعتگران ژاپنی به آنها پایبنداند. این موضوع به خلق و تولید چیزهایی منجر شد که بشریت از لحاظ مادی و معنوی به آن نیاز داشت.

سکوی پنجم: اساس مینیمالیسم

نمی توان از تاثیر مینیمالیسم بر انتخاب توکیو به عنوان پایتخت مد آسیا حرفی نزد. مینیمالیسم به عنوان یک سبک هنری در اواخر دهه ی 50 میلادی ظهور کرد و درواقع سبکب بود که برای مقابله کردن با طرح های رنگارنگ و شلوغ دهه 70 میلادی خلق شد. طراحان ژاپنی با الهام از کیمونو و سیلوئت گشاد آن، لباسهای مینیمال فوق العاده ای طراحی کردند و تحول شگرفی در صنعت مد رقم زدند. البته ناگفته نماند که ارزشهای معنوی آئین ذن که ریشه در فرهنگ ژاپنی داشت به ابداع این لباسهای بدون جنسینت کمک قابل توجهی کرد. مینیمالسیم ژاپنی طرفداران زیادی پیدا کرد و تا امروزه پابرجا باقی مانده است.

سخن پایانی این قسمت

در این قسمت به کلیات عواملی که باعث شدند توکیو پایتخت مد آسیا شود اشاره شد. در قسمت های بعدی به افرادی که در این مسیر گام نهادند تا هنر زیبای این مرز و بوم در بین مردم همه ی فرهنگ ها خواستنی و ماندگار شود می پردازم.