فیلم “گتسبی بزرگ” با کارگردانی باز لورمن در سال 2013 اکران شد که از رمانی با همین نام اقتباس شده است. این کتاب، یکی از معروفترین آثار ادبی دهه ۱۹۲۰ آمریکا است که توسط فرانسیس اسکات فیتزجرالد نوشته شده و داستان را با توجه به فضا و اجتماع پرتنش عصر خود، روایت میکند. یکی از عوامل کلیدی در ایجاد جذابیت و روایت بهتر داستان، طراحی لباس فیلم گتسبی بزرگ است.
این مطلب در دسته بندی طراحی لباس و در وبسایت بک استیج - پشت صحنه دنیای مد نوشته شده. با ما همراه باشید.
لباسها به عنوان یک عنصر بصری با جزئیات، متریال و رنگهای خود، علاوه بر اینکه سبک پوششی آن زمان را نمایش میدهند، درونیات، دغدغهها، افکار و ویژگیهای شخصیتها را نیز به تصویر میکشند. در این مطلب، به خلاصهای از داستان فیلم اشاره میکنیم و درباره عوامل تاثیرگذار بر طراحی لباس این شاهکار سینمایی صحبت میکنیم.
خلاصه داستان گتسبی بزرگ
داستان اینگونه آغاز میشود که نیک کاروی (با بازی توبی مگوایر) جوانی است که برای ادامه زندگی و کسب موقعیتهای شغلی بهتر، به نیویورک نقل مکان کرده و در همسایگی مردی ثروتمند به نام جی گتسبی (با بازی لئوناردو دی کاپریو) زندگی میکند. گتسبی، مردی بسیار ثروتمند و مشهور است که مهمانیهای مجللی را در ملک خود برپا و افراد ثروتمند و بلندمرتبه را به این مهمانیها دعوت میکند. نیک در نهایت، کارت دعوتی از همسایه خود، یعنی گتسبی، دریافت میکند و به یکی از این مهمانیهای بزرگ و پر زرق و برق دعوت میشود و در آنجا با همسایهی خود آشنا میشود. نیک بعد از آشنایی با گتسبی، متوجه رابطه عاشقانه او با دختر عمویش، دیزی بیوکنن (با بازی کری مولیگان) میشود که مربوط به پنج سال پیش بوده است و علاوه براین، متوجه میشود که علت برگزاری همهی این مهمانیهای مجلل و پر زرق و برق، دیدار دوباره با دیزی بوده که تا آن زمان هم موفق به این کار نشده بود.
دیزی در این سالها با مردی ثروتمند، از خانواده معروف امریکایی به نام تام بیوکنن (با بازی جوئل ادگرتون) ازدواج کرده اما رابطه میان دیزی و تام تعریف چندانی ندارد و مدت هاست که از هم خسته شدهاند و همین مسئله باعث شده که تام رابطهای مخفیانه با زنی از طبقات پایین جامعه داشته باشد. نیک و جوردن بیکر (با بازی الیزابت دبیکی) که از دوستان نزدیک دیزی و تام است، به درخواست گتسبی، ترتیب ملاقات او با دیزی را میدهند و کم کم رابطه عاشقانه گتسبی و دیزی مجددا شکل میگیرد
طراحی لباس فیلم گتسبی بزرگ
طراحی صحنه و طراحی لباس فیلم گتسبی بزرگ، توسط کاترین مارتین (همسر کارگردان فیلم) انجام شد. وی در سال ۲۰۱۴ موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین طراحی لباس و صحنه فیلم (گتسبی بزرگ) شد و پیشتر نیز در سال ۱۹۹۲ میلادی، دو جایزه اسکار برای فیلم مولن روژ، دریافت کرد.
لباسها در این اثر، وسیلهای برای انتقال احساسات و درونیات شخصیتها به حساب میآید. مارتین در طراحی لباس فیلم گتسبی بزرگ، از رنگها، الگوها و جزئیات منحصر به فردی استفاده و لباسهایی را با ترکیب هنر آرت دکو، تاثیرات عصر جاز و سبک پوشش دهه ۱۹۲۰ میلادی خلق کرد و توانست کارکترها را در محیطی پر جنب و جوش، جذاب با نمایههایی از ویژگیهای عصر مدرن، نمایش دهد.
وی در روند طراحی خود، با برند مطرح ایتالیایی یعنی Prada همکاری کرد و این همکاری آنچنان موفق بود که در اولین اکران فیلم در سال 2013 در جشنواره کن، نه تنها لباسها بلکه جواهرات و اکسسوریها نیز بسیار درخشید و تا مدتها، تم لباس فیلم گتسبی بزرگ، مورد استفاده برندهای روز دنیا بود و بر تن بسیاری از هنرمندان و سلبریتیها، بر روی فرش قرمزهای مختلف، به چشم میخورد.
این اولین باری نیست که مارتین و لورمن با این طراح ایتالیایی کار میکنند. پرادا و مارتین پیشتر در سال 1996 میلادی برای فیلم رومئو و ژولیت با یکدیگر همکاری داشته و کت و شلواری را طراحی کردند که توسط لئوناردو دی کاپریو پوشیده شد.
مارتین در طراحی لباس فیلم گتسبی بزرگ، علاوه بر پرادا، با برندهای مطرح دیگری همانند Brooks Brothers (برند معروف لباس مردانه) و Tiffany & Co. (برند معروف جواهرات) نیز همکاری کرد. این همکاریها با برندهای معروف مد، نمونهای از ترکیب هنر سینما و طراحی لباس مدرن است که با درنظر گرفتن جزئیات، استایلهایی را پدید آوردند که به تجسم هرچه دقیقتر شخصیتها و داستان منجر و فضایی واقعیتر از دهه ۱۹۲۰ میلادی را ایجاد کردند.
چه عواملی بر طراحی لباس فیلم گتسبی بزرگ، تاثیر گذاشت؟
همانطور که اشاره کردیم، علاوه بر درنظر داشتن درونیات شخصیتها و داستان زندگی آنها، مارتین در تلاش بود که نیویورکی نسبتا مدرن (نه نوستالژیک) را به بهترین نحو برای مخاطبان طراحی کند. اما در عین حال باید فضای حاکم در آن عصر یعنی دهه ۱۹۲۰ میلادی را هم در نظر میگرفت. دهه ۱۹۲۰ به زمان جنگهای جهانی باز میگردد و در این سالها تحولی عظیم از لحاظ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در جوامع رخ میدهد و بر تمامی ابعاد زندگی افراد تاثیر میگذارد.
همچنین این دوره به عصر جاز معروف است و رقص و موسیقی جاز، در آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی، بسیار محبوب شد و با تغییرات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز همراه بود. تاریخ این سبک موسیقی چنان با فرهنگ آمریکا عجین گشت که بسیاری دهه ۱۹۲۰ را عصر جاز نامیدند و بسیاری آن را نمادی از هویت جامعه آمریکایی دانستند.
یکی دیگر از عواملی که مارتین باید در نظر میگرفت، سبک پوشش افراد آن زمانه میباشد. تا پیش از دهه ۱۹۲۰، زنان جوامع غربی، از سبک پوششی ویکتوریایی، با آن کرستهای تنگ و دامنهایی بلند، حجیم و چیندار، پیروی میکردند اما پس از آن، دیگر خبری از این کرستها و دامنها نبود که این خود به نوعی تکان دهنده و انقلابی بود.
جالب است بدانید که فیلم برداری این فیلم در استرالیا صورت گرفت بنابراین مارتین (طراح لباس و صحنه اثر) مجبور بودند تا فضای نیویورک ۱۹۲۰ میلادی را در استدیو فاکس سیدنی، بازسازی کنند؛ همه چیز از عمارت گتسبی، با سالن رقص، استخر، کتابخته تا هتل پلازا، به طور خاص برای این فیلم ساخته و حدودا ۴۲ دکور برای این اثر خلق شد.
جمع بندی
در نهایت، طراحی لباس در فیلم گتسبی بزرگ، به عنوان یک ابزار قدرتمند در روایت داستان با زبان تصویر عمل کرده و انتخابهای طراحی، جزئیات ظاهری و توجه به جزئیات دوره زمانی، این فیلم را به یک آثار هنری بیبدیلی تبدیل کرده که هنوز هم در ذهن مخاطبان خود ماندگار است. در این مطلب همانند مطالب پیشین، تلاش کردیم تا دید شما را به دنیای سینما و لباسهایی که برای این آثار طراحی میشوند، بازتر کنیم (پیشنهاد میکنم که این مطالب را از دست ندهید!). در مطالب بعدی به تحلیل لباسهای هریک از شخصیتهای این شاهکار سینمایی میپردازیم. با ما همراه باشید.