وقتی به ارتباط فکر می‌کنیم، اغلب روش‌های کلامی به ذهن ما خطور می کند. در سال‌های اخیر، دریافتیم که هنر، موسیقی، شعر و رقص هم سهم قابل توجهی در این واژه دارند. به طور کلی، می توان بیان کرد بدن به عنوان ابزاری برای ایجاد، انتقال و بازنمایی پیام تبدیل شده است.
این مطلب در دسته بندی بازاریابی مد و در وبسایت بک استیج - پشت صحنه دنیای مد نوشته شده. با ما همراه باشید.
ما بدون کلام هم بیشتر با آنچه که بدن خود را با آن پوشش می دهیم ارتباط برقرار می کنیم. برای قرن ها، مردم از زبان لباس برای بیان چیزهای شخصی مانند نژاد، طبقه اجتماعی، جنسیت، قومیت و مذهب و همچنین جنبش های اجتماعی و سیاسی استفاده می کردند.
هر زبانی دارای واژگان و دستور زبانی است که به عنوان قواعدی برای برقراری ارتباط با دیگران عمل می کند. ما قواعد زبان گفتاری خود را در سنین بسیار پایین می آموزیم، نه تنها در مدرسه، بلکه از شنیدن صحبت های مردم در اطراف خود و شرکت در گفتگوها. مد نیز مانند هر زبان دیگری گرامر خاص خود را دارد. قوانین ناگفته ای را در بر می گیرد: در مورد اینکه چه چیزی با هم هماهنگ است، چه چیزی مناسب است، در شرایط خاص چه چیزی بپوشیم و چه چیزی غیرقابل قبول است . در حالی که هر زبان دارای لهجه ها و گویش های متفاوتی است، مد نیز چنین است. فرهنگ‌ها، مذاهب و گروه‌های مختلف مردم روش‌های متفاوتی برای ساختن لباس‌ها برای انتقال باورها، پیام ها،آداب و رسوم و تاریخ خود دارند. مشابه زبان گفتاری، این قوانین از خانواده، دوستان، گروه هایی که به آن تعلق داریم و رسانه ها آموخته می شوند.
“کلماتی” که زبان مد را تشکیل می دهند شامل مدل مو، آرایش، جواهرات، کفش، لباس و لوازم جانبی است. همانطور که کلمات در کنار هم قرار می گیرند تا جملاتی را ایجاد کنند، اجزای سازنده گفتار مد برای ایجاد ظاهر خاصی در کنار هم قرار می گیرند. برخی از افراد دایره لغات بسیار زیادی از لباس دارند و می توانند لباس های زیادی را برای برقراری ارتباط با اکسسوری های مختلف در زمان های متفاوت هماهنگ کنند. برخی دیگر، چه به دلیل محدودیت های اقتصادی و چه به دلیل انتخاب، دایره لغات محدودی دارند و گزینه های محدودی برای انتقال پیام با استفاده از لباس دارند.
انتخاب کلمات مناسب برای بیان افکارمان به شیوه ای که می خواهیم درک شود، بسیار مهم است. انتقال پیام اشتباه می تواند صدمات زیادی به خود و کسی که صدای ما را می شنود وارد کند. برای نمونه ممکن است از روش رسمی تری برای صحبت با معلمان و کارفرمایان خود استفاده کنیم، در حالی که از بیانی معمولی تر با خانواده و دوستان استفاده می کنیم.
مد نیز همین نقش را بازی می کند ، ممکن است یک لباس، مدل مو یا سبک آرایش در زمان و مکانی خاص مناسب باشد اما در موقعیت متفاوتی، همان استایل نامناسب باشد. به عنوان مثال، دامن کوتاه، سایه چشم های سنگین و کفش پاشنه بلند نئونی رنگ برای رفتن به یک بار عالی هستند، اما ممکن است برای یک مصاحبه شغلی در یک شرکت حقوقی کاملا نامناسب باشند. انتخاب لباس مناسب برای القای حس و پیام مورد نظر ما به همان اندازه مهم است که کلمات مناسب برای ارسال پیام ما.
قواعد گرامر ممکن است شکسته شوند و اغلب نیز شکسته می شوند. گویش‌های مختلف با شکستن قواعد زبان و ایجاد روش جدیدی برای صحبت به وجود می‌آیند. قوانین “گرامر لباس” نیز اغلب شکسته می شوند. برخی از جدیدترین ترندها نتیجه هنجارشکنی ها برای ایجاد سبکی متفاوت است.
با این حال، برخی از قوانین بسیار جدی گرفته می شوند. تاپلس بودن زنان در بیشتر نقاط ایالات متحده و بدون شلوار بودن مردان نیز غیرمجاز است . برخی از فرهنگ ها، مانند آمیش ها و یهودیان مذهبی، قوانین لباس پوشیدن بسیار سختی دارند که نمی توان آنها را شکست. این قواعد از باورهای مذهبی عمیقاً ریشه دار سرچشمه می گیرند و به عنوان نوعی شناسایی برای افراد عضو آن جامعه عمل می کنند.
هر خرده فرهنگ قوانین ناگفته ای در مورد لباس پوشیدن دارد. همگی راه های متفاوتی برای برقراری ارتباط در گروه های خود و با گروه های دیگر دارند، همین خرده فرهنگ ها قوانین ضمنی دارند که چه چیزی باید پوشیده شود.
اغلب اوقات مردم از کلمات عامیانه یا جملاتی برای تأکید بر احساس، جلب توجه یا نشان دادن احساسات استفاده می کنند. زبان عامیانه یک شکل معمولی از گفتار است در حالی که کلماتی تاکیدی هستند و توجه را می طلبند. شلوار جین، تی شرت و شلوار گرمکن از واژه های عامیانه لباس هستند و احساس آرامش و راحتی به ظاهر ما می دهند.
همچنین روش هایی برای لباس پوشیدن وجود دارد که می توان آنها را با کلمات تاکیدی مقایسه کرد. لباس سبک پانک که متشکل از موهای پررنگ، لباس های پاره شده و رنگ های تیره است، به عنوان کلماتی از لباس با بار احساسی منفی محسوب میشوند. در گفتار شفاهی، کلمات عامیانه اغلب به بخش‌های پذیرفته‌شده زبان تبدیل میشوند و همین امر در مورد لباس نیز اتفاق می‌افتد. در حالی که شلوار جین زمانی به عنوان لباس کار پوشیده می‌شد، اکنون یک کالای اصلی در کمد لباس‌های اکثر افراد است و تقریباً برای هر مناسبتی می‌توان آنها را پوشاند. به طور مشابه، مدل موهایی که قبلاً با فرهنگ پانک مرتبط بود، امروزه یک مدل موی محبوب برای نوجوانان و مردان جوان است.
قبل از اینکه آنقدر به کسی نزدیک شویم که بتوانیم با او صحبت کنیم، از ظاهر او آگاه هستیم. استایل و پوشش هر فردی می تواند نشانگر فوری سن، جنسیت و طبقه اجتماعی وی باشد. همچنین می تواند اطلاعاتی در مورد حرفه، قومیت، خلق و خو و پیشینه او نیز ارائه دهد.
همه ما آگاهانه و ناخودآگاه اطلاعاتی را که دیگران از طریق لباس به ما می‌دهند دریافت می‌کنیم . ما همچنین با هدف اینکه می خواهیم در مقابل دیگران چگونه ظاهر شویم، لباس های خود را با دقت انتخاب می کنیم. اگر مد یک زبان و راهی برای برقراری ارتباط است، پس لباس وسیله ای است که از طریق آن پیام ها را به افراد دیگر ارسال می کنیم. خواه پیامی که دیگران دریافت می‌کنند همان چیزی بود که ما می‌خواستیم یا نه، ما با هدف لباس می‌پوشیم. در حالی که یک طراح ممکن است یک لباس برای یک هدف ایجاد کرده باشد، کسی ممکن است آن را با قصد دیگری خریداری کند. معنایی که در حین تولید به لباس وارد می شود تا زمانی که توسط شخصی در خیابان درک شود، به شدت تغییر می کند.
همه لباس ها پیامی را می فرستند، چه خودآگاه و چه ناخودآگاه و تمام جنبه های یک فرد را بیان می کند. برای اینکه مردم آنطور که ما می خواهیم به ما پاسخ دهند، باید بفهمیم که چگونه لباس ما نمایانگر آن چیزی است که ما هستیم و از طریق لباسی که می پوشیم با آنها ارتباط برقرار کنیم.
مد اغلب برای ایجاد حس تعلق در میان گروهی از افراد و جداسازی افراد گروه و افراد خارج از گروه استفاده می شود. این امر در مورد لباس‌های فرهنگی، مانند لباس‌های ساری که توسط زنان سنتی هندی پوشیده می‌شود، بلکه برای خرده فرهنگ‌های کوچک‌تر مانند تیم‌های ورزشی نیز صادق است. پوشیدن کلاه یانکی راهی برای گفتن چیزی در مورد خود به دیگران و همذات پنداری با افرادی است که طرفدار هم هستند .پوشیدن تی شرت چاپ شده با نام تجاری خاصی به دیگران این امکان را می دهد که بدانند شما با آن برند و هر شهرتی که همراه با آن باشد، هم هویت شده اید.
در فیلم محبوب Mean Girls ( 2004)، دختران محبوب دبیرستان North Shore قوانین بسیار سختگیرانه ای در مورد آنچه می توانند بپوشند دارند. «چهارشنبه‌ها صورتی می‌پوشند. آنها نمی توانند دو روز پشت سر هم از تاپ استفاده کنند و فقط می توانند هفته ای یک بار موهایشان را دم اسبی ببندند، جمعه ها فقط شلوار جین می پوشند.» زیر پا گذاشتن این قوانین به این معنی بود که آن روز نمی توانند سر میز بنشینند.
در حالی که به نظر می رسد این یک قانون ساختگی برای تقویت هویت گروه است، اما منعکس کننده این پیام است که چگونه لباس نوعی کارت شناسایی گروه است .
به طور کلی لباس کارکردهای متعددی دارد. برای حجاب و پوشانندگی، محافظت از بدن ،جذب رطوبت سطح پوست و ایجاد راحتی . شاید جذاب ترین هدفی که لباس در خدمت آن است برقراری ارتباط با دیگران باشد. این نکته به ما اجازه می دهد تا قسمت هایی از کاراکتر خود را که می خواهیم مورد توجه مردم قرار گیرد ، بیان کنیم و می توانیم هر روز جنبه های مختلف شخصیت خود را آشکار کنیم.
درست مانند زبان کلامی، فشن نیز قدرت برانگیختن احساسات، گفتن داستان، انتقال پیام، آشکارسازی هویت و تشکیل جامعه را دارد. لوری در کتاب خود می‌گوید: «مد آزادی بیان است و یکی از امتیازات، نه همیشه یکی از لذت‌های دنیای آزاد».
