رژ لب قرمز در تاریخ مد

رژ لب قرمز یک ارزش نمادین را به همراه دارد که ما آن را با رژ لب صورتی کم رنگ یا هلویی مرتبط نمیدانیم. این خصوصیت در فیلم »چرا برای عمل جراحی ام رژ لب زدم« تجلیل میشود، وقتی قهرمان داستان توضیح میدهد: »من عاشق رژ لب قرمزم چون یه انتخابه. پوشیدنش نشوندهنده اعتماد به نفسه. از دنیا میخواد که بهت توجه کنه و به چالشت می کشه تا زیر توجه زندگی کنی! …من احساس می کردم زن هایی که رژ لب قرمز می زدند از من ارزشمندتر و قدرتمندتر بودند.”
این قدرت زیادیست برای نسبت دادن به چوب روغن و موم. واضح ترین توضیح برای اینکه چرا رژ لب قرمز از سایر رژ لب ها متفاوت به نظر میرسد دیالوگ کن کازگروو در فیلم Mad Men است که به طعنه میگوید، »رژ لب برای این اختراع شد که سرخی صورت یه زن وقتی همسرش باهاش درست رفتار می کن رو شبیه سازی کنه.«
در بیشتر تاریخ، رژ لب قرمز به طور خاص با روسپی ها مرتبط بود؛ اگرچه این رژلب را برخی از زنان جذاب دیگر نیز استفاده می کردند. برای مثال کلئوپاترا، نماد جنسی دوره کلاسیک، در حدود 3000 سال قبل از میلاد از رژ لب ساخته شده از سوسک های له شده کارمین استفاده می کرد که احتمالا به او در اغوای سزار و آنتونی کمک کرد. وقتی ملکه الیزابت در قرن شانزدهم آن را پوشید، مردم به شدت متعجب شدند، زیرا رژ لب قرمز عموماً توسط زنان طبقه پایین تر و باز هم روسپی ها مصرف می شد.
در سال 1770 هر نوع لوازم آرایش در انگلستان ممنوع شد و قانون مدعی شد که “زنانی که برای اغوا کردن مردان به ازدواج از وسایل آرایشی استفاده می کنند مجرم شناخته می شوند و می توانند به دلیل جادوگری محاکمه شوند.”
این قانون بسیار بی معنی بود، زیرا اگر مردی آنقدر احمق باشد که نتواند بفهمد لب های انسان به طور طبیعی رنگ گوجه فرنگی ندارد، مشکل از زن نیست.
مردم فرانسه نیز ظاهراً همین احساس را داشتند، زیرا در آن دوره لوازم آرایشی در میان زنان در دربار آنقدر مد شده بود که فقط فاحشگان از آن استفاده نمیکردند. نگرش “آرایش حیله گری است” در انگلستان تا سال 1854 ادامه یافت.

این مطلب در دسته بندی دسته‌بندی نشده و در وبسایت بک استیج - پشت صحنه دنیای مد نوشته شده. با ما همراه باشید.

سارا برنهارت بازیگر را می توان عامل بازگرداندن رژ لب به مد در دهه 1880 دانست. در زمانی که بسیاری از زنان هنوز تمایلی به پوشیدن هیچ گونه لوازم آرایشی نداشتند، هنرپیشه مشهور جهان – که بیشتر به خاطر ایفای نقش اصلی در فیلم هملت مشهور شد – با وقاحت از آن در ملاء عام استفاده کرد.او همچنین از پوشیدن کرست خودداری کرد،چندین نقش مردانه بازی کرد
و به طور کلی کارهای بسیار جالبی انجام داد که زنان معمولی آن زمان انجام نمیدادند.

حتی لولا مونتز، یک فمینیست دیگر که پادشاهی باواریا را به زیر کشید به زنان اطلاع داد که استفاده از رژلب منجر به ویرانی حتمی خواهد شد. در آن زمان،بر اساس کتاب خارقالعاده جسیکا پالینگستون، رژ لب: تاریخچه ی محبوب ترین لوازم آرایش جهان، تصور این بود که زیبایی از درون سرچشمه میگیرد در نتیجه اجتماع زیرزمینی طرفداران رژ لب طوری دستور العملها را رد و بدل می کردند که گویی در حال پختن معجون جادویی بودند.
اما شاید به همین دلیل بود که رژ لب قرمز به یک نماد فمینیستی شگفت انگیز برای جنبش حق رأی تبدیل شد. هنگامی که الیزابت کدی استانتون و شارلوت پرکینز گیلمن در سال 1912 در راهپیمایی حق رای شهر نیویورک راهپیمایی کردند، رژ لب قرمز استفاده کردند. به زودی به عنوان نمادی تلقی شد که نشان دهنده آزادی زنان بود – نه از نظر آزادی های جنسی، بلکه آزادی های اجتماعی. وقتی فلپر ها)خرده فرهنگی بین زنان غربی در دهه ۲۰ که دامن های کوتاه می پوشیدند جز گوش می دادند و موهایشان را کوتاه می کردند( شروع به استفاده از رژ لب قرمز تیره کردند؛ این رنگ نمادی از قدرت و ترس)برای مردان( شد. در نیویورک در ۱۹۲۰ به دلیل ترس از اینکه زنان ممکن است از رژ لب برای مسموم کردن مردان استفاده کنند، تقریباً همه رژ لبها دوباره ممنوع اعلام شدند.

.اما آنچه برای یک نسل سرکشی محسوب می شد به زودی به عنوان نمادی از زنانگی آمریکایی در نظر گرفته شد. بنابراین، نباید تعجب آور باشد که آدولف هیتلر، که عاشق این بود که زنان نقش های سنتی را بپذیرند، از رژ لب قرمز متنفر بود.
حتی به زنانی که از املاک روستایی او بازدید میکردند دستور داده شده بود که از استفاده از رژ لب قرمز خودداری کنند. برعکس در طول سالهای جنگ در آمریکا )و تا حدودی انگلیس(استفاده از رژ لب به عنوان وظیفه میهنپرستانه زنان تلقی میشد.

از زنان انتظار می رفت زیبا به نظر برسند، بنابراین مردانی که در خارج از کشور می جنگیدند چیزی برای آرزو کردن داشتند. در همین سال ها رنگ قرمز کمکی” – همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، یک رژ لب قرمز روشن – به عنوان “رژ لب برای زنان خدمتکار“ تبلیغ شد. همه اینها به این معنی بود که رژ لب قرمز در دهه۱۹۵۰ زمانی که ۹۸ درصد زنان آمریکایی از آن استفاده می کردند به یک
استاندارد تبدیل شده بود.

در اینجا می توانید بیشتر درباره مد در دوران جنگ جهانی و سیر تحول آن در سال های بعد جنگ بخوانید:

قدرتمند شدن زنان و تاثیر آن بر فشن

رژ لب قرمز سمبل نهایی نه شورش، بلکه زنانگی شد. تبلیغاتی که خانمها را در حال استفاده از این وسیله آرایشی نشان میداد، زنان را تشویق میکرد تا »برای زیبایی وقت بگذارند« – درست مانند مرلین مونرو، ریتا هیورث و الیزابت تیلور که همگی از طرفداران این رنگ رژلب بودند.
بنابراین، تنها حدود 4950 سال طول کشید تا رژ لب قرمز کاملاً از نظر اجتماعی قابل قبول شود. ممکن است کمی اغراق آمیز باشد اگر بگوییم که این چیزی است که “اعتماد به نفس” را نشان می دهد و یا ”به شما را جرات زندگی کردن می دهد”، اما هنوز هم یک ایتم خاص در کمد لباس هر زنی محسوب می شود.

مقاله از سایت racked