احتمالا وقتی اسم مد پایدار به گوشتان می خورد اولین چیز هایی که به خاطرتان می آیند پارچه های زیست تجدید پذیر و مسائل اکولوژیکال باشند در صورتی که این تمام ماجرای مد پایدار نیست. مسائل اجتماعی یکی از مهمترین حوزه هاییست که صنعت فشن بر آن اثرگذار است.
این مطلب در دسته بندی مد پایدار و در وبسایت بک استیج - پشت صحنه دنیای مد نوشته شده. با ما همراه باشید.
مد از ابتدا امری اجتماعی بوده؛ برای مثال اگرچه در قرن ۱۸ مد تحت سلطه اشراف بود اما منحصر به طبقه مرفه نبود. نوع پوشش بورژوازی و پرولتریا تمایلات این دو قشر را منعکس می ساخت.مثال های بسیار دیگری از تاثیرگذاری سیاست و فرهنگ جامعه بر مد و بالعکس وجود دارد. در دنیای امروز نابرابری ها، بهره کشی های جنسی و روانی و برده داری مدرن برخی از مهمترین مسائلی هستند که در صنعت آلوده مد وجود دارند.به نقل از :CSF(center for sustainable fashion)
جهانی شدن کسب و کار های مد لاکچری یک زجیره بین المللی برای فعالیت های طراحی،تولید و خرده فروشی ایجاد کرده است که شامل تعداد زیادی از “ نیروی کار در نقش ها و مکان های گوناگون می شود. مهارت های انسانی برای هر یک از این فعالیت ها ضروری است اما به جای به رسمیت شناختن و پاداش برای کار هر یک از این افراد،آنها به طور معمول قربانی خشونت و سواستفاده قرار
“ .می گیرند در حالی که زنان دربیشترین معرض خطر هستند
).تخمین زده میشود ۸۵ درصد کارگران بیگارگاه ها را زنانی بین سن ۱۵ تا ۲۵ سال تشکیل می دهند(
در ۱۹۱۸ به علت تعداد زیاد مصرف کنندگان خارجی که برای مشاهده اخرین مد ها به اروپا سفر میکردند خانه های مد سالی دو بار در تاریخ های مشخص فشن شو برگزار می کردند.اما امروزه برند های لاکچری مد ۵-۶ کالکشن در هر سال طراحی و تولید می کنند؛ در حالی که برند های فست فشنی چون زارا ۲۴ کالکشن جدید در هر سال به بازار عرضه می کنند.این روند بسیار پرشتاب در صنعت مد باعث می شود تولید با کمترین هزینه و
تفکر ضروری شود.در نتیجه قشر پرولتر مجبور به کار در شرایط طاقت فرسا و ناعادلانه میشود و استثمار کارگران صورت می گیرد. برای بیشتر پرداختن به این موضوع میل دارم مثال هایی را از شرایط اسفناک کاری در کارخانجات مد وصف کنم.
یکی از مشهورترین فجایع انسانی در محیط کار حادثه اتش سوزی در کارخانه تولید تی شرت “ترای انگل” در ۲۵ مارچ سال ۱۹۱۱ است. حقوق پایین، ساعات کاری بسیار طولانی و شرایط کاری خطرناک برخی از مواردی بودند که این کارخانه را یک بیگارگاه می کردند.به نقل از گزارشات آتش سوزی به علت انداختن یک سیگار نیمه خاموش در سطل زباله ای پر از اضافات پارچه رخ داد.از آنجا که صاحب کارخانه راه های خروج اضطراری را بسته بود کارگران در کارخانه گیر افتادند و برای نجات خود اقدام به پریدن از پنجره کردند که نتیجه ای جز مرگ برایشان نداشت. این حادثه که منجر به مرگ ۱۴۶نفر شد باعث شد قوانین کار در نیویورک سیتی تغییر کنند.
مثال دیگر رسوایی های برند نایکیست. شکایت های متعددی از طرف کارکنان سابق نایکی تنظیم شده که این برند را به ایجاد محیط کاری که اجازه ازار جنسی می دهند و نابرابری جنسیتی در دستمزد ها متهم کردند.علاوه بر این ها در سال ۲۰۱۷ مری کین دونده سابق یک شکایت ۲۰ میلیون دلاری علیه مربی آلربرتو سالازار و نایکی به اتهام سال ها)از ۱۷ تا ۲۵ سالگی( آزار عاطفی ارايه کرده.او گفت:
من به نایکی پیوستم چون میخواستم بهترین ورزشکار زن باشم. در عوض در سیستمی که توسط آلبرتو طراحی و توسط نایک تایید شده بود توسط آزار عاطفی ” ” و فیزیکی قرار گرفتم.
در سال ۲۰۱۹ دستار سابق سالازار استیو مگنس افشا کرد شاهد رفتار های استثماری او بوده: در یک نقطه به من گفته شد که باید وزن یک ورزشکار زن را کاهش دهم.وقتی داده هایی مبنی بر اینکه چربی بدن ورزشکار از قبل پایین است به آنها نشان دادم؛ به من گفت:»برای من مهم نیست که علم چه میگوید؛ من انچه با چشمانم میبینم میدانم.باسن او خیلی بزرگ است
در فرهنگ ما مردان را به مثابه ابژه های موفقیت و قدرت معرفی می کنند در حالی که زنان را به مثابه ابژه های زیبایی بنابراین عجیب نیست که مد زنان را مصرف کنندگان اصلی خوب هدف قرار می دهد. یکی از مصادیق ان موضوع تاثیر مد در تصویر زنان از خودشان است.از سال۱۹۷۰ کم کم مدل ها لاغر تر و لاغر تر شدند و الگویی دست نیافتنی از زن ایده آل به دختران جوان ارائه کردند.در واقع لزومی نداشت تا اکثر زنان مدل های نحیف را زیبا بدانند؛ کافی بود بدانند که دیگران آنها را زیبا می پندارند.و اینگونه مد معاصر ارزش زن را به مثابه کالایی برای فروش پایین می آورد و شی وارگی زنان را چه به عنوان کارگر چه به عنوان مصرف کننده تقویت می کند.
در انتها نقش ما به عنوان مصرف کنندگان مد چیست؟
درست است که کارفرمایان باید مسئولیت درست برخورد کردن با کارگران را بر عهده بگیرند اما مصرف کنندگان مد می توانند با خرید کردن از برند هایی که برچسب مد پایدار دارند و اطلاعات دقیق درباره شرایط تولید و نیروی کار خود می دهند تا حد زیادی صدای خود را به گوش تولید کنندگان و برند ها برسانند.البته که افراد مسئول انتخاب هایشان هستند اما نمیتوانیم به تنهایی مصرف کنندگان را برای حمایت از برند های غیر پایدار سرزنش کنیم.
واقعیت این است که بسیاری از برند های اطلاعاتی از شرایط تولید لباس به مصرف کنندگان نمی دهند و مصرف کنندگان هم قطعا وقت آن را ندارند که درباره تک تک اشیایی که هر روز می خرند تحقیق کنند.در اینجا نقش ژورنالیست های فشن پررنگ میشود.در واقع هر کس که به نوعی در این صنعت نقشی ایفا می کند؛از تولید تا تبلیغات و مصرف باید هرچه در توانش است انجام دهد تا تفاوتی ایجاد کند.با افزایش تقاضا برای صنعتی عادلانه قطعا بازار هم به نیاز های ما پاسخ مناسب خواهد داد.
