به راستی برندهای پایدار، گران هستند؟

کره‌ی زمین و منابعش، میراث آیندگان است که در دست ما امانت است. مد پایدار مفهومی بر مبنای عدالت اجتماعی و اقتصادی است. برای این هدف اسلو فشن (slow fashion) در مقابل فست فشن (fast fashion) به وجود آمد. با این وجود افراد کمی از مد پایدار حمایت می‌کنند؛ یکی از مهم‌ترین دلایلی که افراد از برندهای فشن پایدار خرید نمی‌کنند، قیمت بالای اجناس است. به راستی قیمت اجناس پایدار، گران است؟ برای یافتن پاسخ این پرسش با ما همراه باشید.

این مطلب در دسته بندی مد پایدار و در وبسایت بک استیج - پشت صحنه دنیای مد نوشته شده. با ما همراه باشید.

مراحل تولید یک شلوار جین

شلوار جین یکی از محبوب‌ترین شلوار‌ها است. به قدری این نوع شلوار مورد پسند است که در سال ۲۰۱۴، یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون شلوار جین توسط افراد در سرتاسر جهان خریداری شد. یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون شلوار جین!! تعداد بسیار زیادی است. ولی از این تعداد سرسام‌آور بگذریم و به رفتار آزاردهنده‌ی خودمان بپردازیم. سوالی که مطرح می‌شود، برای تولید هر کدام از این یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون شلوار جین، چه مراحلی باید طی شود؟

• تولید پنبه

اول از همه، پنبه! برای رشد پنبه چه چیزی نیاز است؟ به عنوان یک کشاورزِ پنبه‌ی آمریکایی، ما باید ۴۰ درصد از بودجه‌ را برای سوخت و دستگاه استفاده کنیم. این اولین رد پای کربن شلوارهای جین، تولید گاز CO2 و دیگر گازهای گلخانه‌ای است. ۳۵ درصد دیگر از بودجه برای کود و مواد شیمیایی کشاورزی صرف می‌شود. باید این را هم در نظر بگیریم که پنبه به عنوان آلوده‌ترین صنعت دستی جهان شناخته شده است، که ۱۶ درصد از آفت‌کش‌های جهان را مصرف می‌کند. ۲۰ درصد از بودجه برای خرید بذر پنبه می‌رود. متأسفانه بیشتر از ۹۰ درصد از بذرهای کاشته شده در آمریکا اصلاح ژنتیکی شده‌اند. درنهایت تنها پنج درصد به پرداخت دستمزد نیروی کار خارجی اختصاص دارد. این نیروی کار در آمریکا بیشتر از نیروی کار نامعتبر و افراد با کار سیاه تشکیل شده است.

• تولید نخ

بعد از این‌که پنبه برداشت شد، محصول تمیز می‌شود و معمولاً به چین (که بیشتر جین‌های دنیا در آن‌جا ساخته می‌شود) فرستاده می‌شود؛ جایی که پنبه‌ها دسته‌بندی می‌شوند و طی عملیاتی (پیچاندن، چرخاندن و کشیدن) به نخ تبدیل می‌شوند. تمام این مراحل مکانیکی انجام می‌شوند و به سوخت و برق فراوان نیاز است.

• رنگ کردن نخ

 سپس نخ‌ها با رنگ نیلی بر پایه‌ی نفت و دیگر مواد رنگ می‌شوند. در پروسه‌ی رنگ کردن، چندین تن آب مصرف می‌شود. این آب‌ها بدون این‌که تصفیه شوند به رودخانه‌های مجاور ریخته می‌شوند؛ که این آب‌های تصفیه نشده بر روی تأمین آب شهرها، مزارع و کشاورزی مواد غذایی اثر می‌گذارد.

• تولید پارچه و دوخت

 بعد از آن الیاف بافته شده و به پارچه تبدیل می‌شوند و برای برش و دوخت بیش از ۳۷ مدل، به کارخانه‌ها فرستاده می‌شوند. این واقعاً یک پروسه‌ی پیچیده است. متأسفانه کارگران صنعت پوشاک از کمترین حقوق و مزایا برخوردارند.

• طرح دادن شلوار جین‌‌

بعد از دوخت، ‌مرحله‌ی سفید شدن، طرح دادن و دسته‌بندی شدن جین‌ها است تا به لوک نهایی برسند. در این مرحله‌ی شستن و رنگ کردن، بیش از ۵ هزار لیتر آب استفاده می‌شود.

در نهایت جین‌ها برای توزیع شدن، با کشتی‌ها مسیری را طی می‌کنند؛ احتمالاً به آمریکا برمی‌گردند. در آن‌جا جین‌ها برای توزیع در مغازه‌ها و مراکز فروش نگه داشته می‌شوند. این‌جا است که ما یک شلوار جین را بعد از این سفر طولانی و پر هزینه به قیمت ۴۵ دلار می‌خریم! مشکوک نیست!؟ هزینه‌ی واقعی یک شلوار جین چقدر است!؟

۵ دلیل بالا بودن قیمت برندهای پایدار

در جنبش پایداری، برندهای پایدار بر کیفیت تمرکز دارند و نه کمیت. آن‌ها از ترکیبی منحصر به فرد از پارچه‌ها، رنگ‌ها و الگوهای سازگار با محیط‌ زیست برای ایجاد ظاهری جاودانه استفاده می‌کنند. در این‌جا پنج دلیل از هزاران دلیل بالاتر بودن قیمت برندهای پایدار نسبت به برند‌های فست فشن را بررسی می‌کنیم.

• هزینه‌ی مواد اولیه

مد پایدار به مواد اولیه با کیفیت بالا نیاز دارد که معمولاً هزینه بیشتری دارند. تولید محصولات انحصاری زیست‌ محیطی نیازمند پارچه‌های ساخته شده از مواد طبیعی، ارگانیک یا بازیافتی هستند. نقطه ضعف اصلی الیاف سازگار با محیط زیست، هزینه‌ی بالای آن‌ها است. محدود بودن و در دسترس نبودن این مواد، باعث هزینه‌بر شدن فرآیند تولید پایدار می‌شود.

• طراحی بدون انقضا

 برندهای پایدار، مصرف‌کنندگان را به خرید کمتر اما با کیفیت بالاتر تشویق می‌کنند. به همین دلیل در این برندها طراحی‌ها باید به گونه‌ای باشند که ماندگاری‌ای فراتر از یک فصل داشته باشند. طرح‌های کلاسیک و مینیمالی که از ترندهای مد روز دنیا پیروی نمی‌کنند.

• تولید پرهزینه برندهای پایدار

 برای ایجاد اجناس با کیفیت بالاتر و ماندگاری بیشتر، تولید و تکمیل لباس باید عالی باشد. لباس‌های بادوام، راحتو شیک دارای برش‌های تمیز و تکنیک‌های بی‌نقص هستند. تمام این موارد از هزینه‌ی بالایی برخوردار است.

• هزینه‌بر بودن بازیافت لباس

بسیاری از برندهای مد پایدار از پارچه‌های بازیافتی برای کالکشن‌های جدید خود استفاده می‌کنند. آن‌ها زباله‌های نساجی و لباس‌های استفاده شده را به لباس‌های جدید تبدیل می‌کنند تا اثرات زیست محیطی آن‌ها را به حداقل برسانند. استفاده مجدد، بازیافت و تغییر کاربری لباس‌های قدیمی به جای ترویج فرهنگ دور ریختن، ارزش ایجاد می‌کند، به لباس‌ها معنا می‌دهد و رویکرد مسئولانه‌تری نسبت به مد دارد. اما بازیافت هزینه‌ی زیادی دارد.

• مواد و فرآیندهای تایید شده

برندهای پایدار معمولاً از مواد و کارخانه‌های تأیید شده و استاندارد برای تولید محصولات خود استفاده می‌کنند؛ استانداردهای گواهی بر سازگاری با محیط زیست، همچنین تولید اخلاقی. این فرآیند هم زمان زیادی می‌برد و هم بسیار پرهزینه است.

کیفیت، قیمت دارد! ارائه‌ی یک تجربه‌ی خرید شگفت‌انگیز، خدمات مشتری و محصولات با کیفیت بالا هزینه‌ی زیادی دارد. حتی اگر فستفشن بسیار ارزان باشد، هزینه‌های زیست محیطی و اجتماعی بسیار زیاد است. این تصور وجود دارد که مد پایدار گران است ولی لزوماً این‌طور نیست. با توجه به چرخه‌ی تولید این اجناس، این قیمت‌ها معقول و منطقی است. اما در نهایت، با افزایش تقاضا، مد پایدار می‌تواند مقرون به صرفه‌تر شود. اگر شما هم تجربه‌ای از خرید از برندهای پایدار دارید، با ما به اشتراک بگذارید.